Fascynuje mnie Steve Winwood nie od dziś. Ten artysta o niebieskookiej duszy  jest obecny na rockowej scenie od ponad pół wieku! Pociąg do muzyki odziedziczył po ojcu, który grał na klarnecie i saksofonie.  Nic dziwnego, że mając 4 lata już wymiatał na fortepianie, a jako nastolatek, w rodzimym Birmingham wspierał występujących tam bluesmanów: J.L. Hookera, B. Diddleya, H. Wolfa czy M. Watersa, ucząc się od najlepszych. Współtworzył zespoły takie jak: Spencer Davis Group, Traffic, Blind Faith,  które stały się legendą. Czy trzeba czegoś więcej? Z kim on nie grał? Że z Claptonem, Pettym, Lynnem, BB Kingiem, Harrisonem, Gilmourem, Faithfull, Capaldim… długo by wymieniać, ale czy ktoś pamięta, że udzielał się na organach Hammonda w Voodoo Chile na płycie  Electric Ladyland,  oraz w  chórkach w The Cry of Love, na pośmiertnym albumie Hendrixa?

Dla mnie Winwood to przykład artysty kompletnego, spełnionego, no comments. 18 maja przyszłego roku stuknie mu 70-tka i wciąż jest obecny muzycznie na przyzwoitym poziomie. Słuchajmy więc, uczmy się, inspirujmy i cieszmy tą muzyką!!!

nagranie z lipca tego roku, może nie najlepsze technicznie, ale potwierdzające wciąż przynależność Steviego do blue-eyed soul