Ewa Demarczyk- nazywana Czarną Madonną Polskiej Piosenki, urodziła się w 1941 roku w Krakowie, gdzie stawiała swe pierwsze kroki na scenie kabaretu studenckiego Cyrulik. Od 1962 roku, przez 10 lat była magnesem przyciągającym tłumy, przyczyniając się do tworzenia legendy Piwnicy Pod Baranami. Jej twórczość jest wyjątkowa i niepowtarzalna. W Polsce wydano tylko 3 longplaye, a koncertować zaprzestała w w 1999r. Jej interpretacje wierszy Pawlikowskiej- Jasnorzewskiej, Dymnego, Białoszewskiego,Tuwima, czy Leśmiana do muzyki Zygmunta Koniecznego stały się kamieniami milowymi na polu tzw. piosenki literackiej. Oto co mówi o procesie twórczym sama artystka:
„To jest wzajemne branie i dawanie. Jak gasną światła, to zapala się światło moje, którego nie widać, ale ono jest, a ludzie to czują. Ja nigdy nie kłamałam wobec publiczności. W takiej chwili robię to dla nich. Nie uznaję sztuki dla sztuki. I oni to wiedzą. Jeżeli umówili się ze mną, że oni chcą posłuchać, a ja chcę im to przedstawić, to ja mam obowiązek zrobić to maksymalnie dobrze…”

Cóż tu gadać, lepiej posłuchać, zasłuchać się, zadumać, zapatrzeć, zachwycić.

A tutaj trochę kolorowych dowodów na to, że Pani Ewa tworzyła spójną i przemyślaną kreację na scenie, ale dopuszczała odstępstwa od „reguły czerni”.