Od kiedy usłyszałam tę wersję w audycji Dr Czaszki  nie mogę się od niej opędzić.  To był debiut brazylijskiej kapeli Angra.

1992 rok.

Co porabialiście wtedy? Za czym tęskniliście?

Jest jakaś  magia czasu zaklęta w tym klipie. Porusza we mnie tęsknotę i  nienasycenie… Wokalista Andre Matos już się zabrał z tego świata, nie dożywszy nawet 50-tki. Wczoraj minął rok…

A ja miałam od  miesiąca ten post w szkicach… Nie wychodzi mi to pisanie na blogu.

Wolę robić zdjęcia.

Mirabelka

Świetny ten nowy Pearl Jam! Muzycznie i wizualnie. Atakuje wszystkie zmysły. Odświeża, porządkuje, karmi i poi.

Mirabelka

Nie znam zbyt wiele muzyki rockowej z Argentyny. Może najwyższy czas nadrobić zaległości. Na grupę Los Natas z Buenos Aires natknęłam się przez przypadek i od razu zaciekawiła moje ucho. Wygląda na to, że już niestety ten skład  jest zamkniętą historią, od 2012 roku. W okresie swej działalności na przestrzeni 18 lat LN nagrał 8 albumów, nie licząc kompilacji. Ja zaczynam od albumu z 1999 roku będącego właśnie kompilacją. Warto wybrać się w tę muzyczną podróż pełną stonerowo-desertowych dźwięków, przywołujących stare dobre brzmienia znane z Pink Floyd, The Doors, czy Hawkwind, ale też nieoczekiwanie… Archive. Te solidne podstawy zobowiązują. W przypadku tego ostatniego, ciekawe, kto od kogo się inspirował?

Mirabelka

Debiut  z Sydney! Klimaty psychodeliczno- progresywne, z elementami paniki, wspomnień sweet sixties i wczesnych Floydów. Mam nieodparte wrażenie, jakbym w pewnym momencie słyszała wariacje na temat See Emily Play… W innym znów miejscu poczułam jak przemieszcza się duch Morrisona… Bardzo pachnie Doorsami ta muzyka… Słyszę jak niespiesznie zsuwają się opuszki palców z Manzarowskiego klawikordu…  A temu wszystkiemu przygląda się ze zmarszczonym czołem i błąkającym uśmiechem Hendrix…  Żeby było jasne: nie przeszkadza mi to wcale! Ten cudowny pogłos vintage! Nie przepadam za słodyczami, ale takie jak te, z hibiskusem… to ja z wielką chęcią.

Mirabelka

Ukazuje się tak dużo dobrego grania, że nie nadążam ze słuchaniem, a co dopiero z napisaniem czegoś!

Zatem spróbuję nadrobić zaległości poprzez choćby zasygnalizowanie ciekawostek.

Najpierw zespół The Third Mind z Los Angeles. 14 lutego 2020r ukazała się ich debiutancka płyta z coverami. Mnie najbardziej przypadła do gustu  interpretacja East-West The Paul Butterfield Band z 1968 roku! Jak dla mnie, to kapitalne połączenie starego, klasycznego żelastwa z nowym sznytem. Przecudowna wprost zardzewiała harmonijka przeszywa mnie na wskroś!

Mirabelka

o historii powstania albumu można przeczytać poniżej:

https://www.troubadour.com/e/the-third-mind-feat-dave-alvin-91480898831/

Znalazłam muzykę w sam raz na dzisiaj. Progresywna psychodelia z Finlandii, z ponad 30-letnim stażem. Trochę takie nieuczesane granie, niespieszne, bez presji i poukładania, jak ja dzisiaj. Mam ten komfort, że mogę zdalnie z domu. Dzięki Olga za podrzucenie! Dosłuchajcie koniecznie do końca, bo będzie coś  zaskakującego, uroczo wplecionego znanego szansonisty z Francji!

Mirabelka

Słucham nowego albumu Morrisseya i dobrze mi z tym.

Mirabelka

Jedyne, co mogę zrobić dzisiaj, to wrzucać klipy, które mnie jakoś przyciągnęły. Jay- Jaya podkradłam z odświeżonej stronki Cocteau Twins.

Mirabelka

Amesoeurs– to mega super ciekawe granie odzwierciedlające ciemną stronę naszych czasów… Blaski i cienie, mroki okraszone paprochami światła, czasem prześwietlone jak stare fotografie… Ja odnajduję w nim smaki i smaczki częściowo znane, ale też do rozkminienia jeszcze… Tworzą go muzycy kręcący się dość aktywnie po scenie w różnych składach i projektach, m.in.: Alcest, Les Discrets, Peste Noire czy Empyrium. Zespół stosuje bliskie mi środki wyrazu od paniki i histerii, poprzez rytmiczne melodyjne granie na wysokim poziomie, po ciszę i  błogi spokój… Tak naprawdę, to przejaw buntu i niezgody na rzeczywistość pełną pogardy i zasadzek. Nie wiem, czy ważne jest sprzeczanie się co do gatunku: czy to jeszcze post punk, czy już shoegaze? A może black gaze obsypane opiłkami post- metalu? Ważne, że wyraża poprzez muzykę moje refleksje i przemyślenia, niejednokroć snute na uboczu. Czasem trzeba wydać z siebie dziki wrzask. Ja go usłyszałam. Powrzeszczymy? Co nam pozostało…

W tym miejscu pragnę podziękować Ireneuszowi Wacławskiemu, twórcy strony na fb Muzyka Nieoczywista za tak intrygujący tekst, że musiałam się przekonać!

Mirabelka

Zespół Multi Story powstał w 1981 roku w południowo- wschodniej Walii. Może nie utoczył kamienia milowego pod rozwój progresji rockowej, ale w 2016 roku nagrał tak  zamaszyście przestrzenną płytę pt. „Crimson Stone”, że chwała mu za to i cześć! Tytułowy utwór- to perełka karmazynowa pachnąca wczesnym Genesis i wyobraźnią Petera Gabriela.
Mirabelka

Są muzycy, którzy byli przy mnie zawsze… Tak jak Alfred McCoy Tyner- czarodziej  biało-czarnych klawiszy.  Niestety, odszedł i On 6 marca… Coraz puściej się robi w tym zimnym świecie eksperymentów. Dobrze, że Muzyka pozostaje…

Mirabelka

Jak brzmi fiński symfoniczny metal? Ano tak:

Kapitalnie się ogląda takie trochę podglądane klipy, jak ten powyżej. Muzyka nie na każdą okazję, bardziej edukacyjnie, jako ciekawostka.

Mirabelka

Zaczynali nie wiem, czy niewinnie, ale od coverowania Pink Floyd. Dla mnie to cudowny świat improwizacji, w którym czuję się jak u siebie.

Mirabelka

Dzisiejsze odkrycie z Holandii, owiane nutą symfonii… Z wykopalisk rocka progresywnego. W składzie oprócz perkusji i gitar: skrzypce, wibrafon, obój, ksylofon, flet. Podoba mi się to plumkanie. Całkiem przyjemne, bo nieinwazyjne i mało nachalne.
Mirabelka

Co jakiś czas mam fazę na Jegora Letowa. Akurat teraz smutna to okazja, bo 12 rocznica śmierci tego niepokornego artysty. Odszedł we śnie w swoim domu w Omsku zaledwie w wieku 44 lat. Gdy myślę o tamtych czasach, to zbiera mi się na płacz z bezsilności, z wku… z żalu…  Gdy 8 grudnia 1984 roku zakładał Grażdanską Oboronę /Gr.ob/ z pewnością nie przypuszczał, że historia okrzyknie go prekursorem syberyjskiego punkrocka. Tymczasem przez wiele lat musiał tworzyć w ukryciu, dosłownie po garażach, piwnicach i kuchniach. Grażdanska była na cenzurowanym, a Jegora na wiele miesięcy zamknięto w „psychuszce”, gdzie po nieludzkich eksperymentach farmakologiczno- psychotropowych ledwo odzyskał wzrok.  Ta muzyka i teksty są z krwi i kości.  Zaryzykuję stwierdzenie, że Gr.ob to nie były wygłupy z dobrobytu ale z niedostatku. Żadne tam pindrzenie w stylu New York Dolls, pokaz mody w stylu Ramones, czy kontrolowane szokowanie w stylu Sex Pistols.  To był syberyjski, zgrzebny rock,  wpław Irtyszem i Omem na odmrożonych gitarach wszechświata.

Słuchajmy Letowa, pamiętając, że wolność i bunt  przypłacił życiem.

Bardzo polecam książkę o tamtych czasach: „Oczami rosyjskiej zabawki- antologia radzieckiego i rosyjskiego undergroundu” Konstantego Usenko.

Mirabelka