Intrygujące rzeczy wyszły w wyniku kolaboracji Rosji z Ameryką na gruncie progresji rockowej. Jest mocno i dziwnie, zaskakująco i przestrzennie… Warto posłuchać i zaznajomić się z fachową recenzją niedawno wydanej epki Ring and Linger, autorstwa Artura Chachlowskiego.

z wokalistką Ri Vinogradową:

https://mlwz.pl/recenzje/plyty/21799-karina-madeya-ri-vinogradova-ring-and-linger-ep

Jest taki rodzaj mroku, który rozświetla mi drogę. Jest taki rodzaj dźwięku, który przeprowadza  przez zwątpienie i bezsens. Dodaje otuchy.Tak jak w twórczości Moriah Woods. Właśnie wróciłam z koncertu, obrabiam zdjęcia i słucham Jej krystalicznego głosu, który tnie mnie w plasterki równiutko bez znieczulenia.  Znaczy się żyję… Podoba mi się ten stan. Szukam muzyki, która nakłania do życia, choć wiele w niej smutku i cierpienia. Jak by to było, gdybym nie miała ich z kim dzielić?  Wtedy mrok byłby z pewnością trudny do zniesienia.

Lubię patrzeć jak Moriah się rozwija. Ma coś do powiedzenia. I nie są to tylko zgrabnie składane wersy do melodii.

Warto spotkać się z Moriah na koncercie, aby doświadczyć przepływu emocji i przewietrzyć myśli. Przypomnieć sobie co jest tak naprawdę ważne w życiu.

Mirabelka

foto by Mirabelka, Puławy 10.11.2019r festiwal Wszystkie Strony Świata

To był impuls, który sprawił, ze zamówiłam bilety do Multikina na czwartek. Poczułam, że muszę zobaczyć ten film. Dzięki temu, intuicja wiodła nas przez zimny mrok i gigantyczny korek. Warto było zapaść się w wygodny fotel i pozwolić, aby muzyka stworzona przez geniuszy otulała zziębniętą duszę. Czułam się częścią tej historii. Wspomnienia współgrały z obrazami wyświetlanymi na ekranie, przenikając się nawzajem. Chłonęłam wszystko, co do jednej zmarszczki i dźwięku. Skąd oni to wszystko wiedzą? Jak to możliwe, że jeszcze ktoś tak ma… tak samo…

Mój wpis jest emocjonalny. Recenzji szukajcie gdzie indziej. Całkiem sporo ich.

Ps. Po miesiącu spostrzegłam, że wpis zawieszony jest w szkicach… Już naprawiam swoje zagapienie.

Mirabelka